Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Πάμε.

Δεν αναζητούσα
άντρα της μιας βραδιάς μα ούτε του ''για πάντα''..
Ποιος μπορεί να πει ''για πάντα''...
Ένα συνοδοιπόρο έψαχνα, να ακουμπήσω πάνω του 
την αγωνία του ταξιδιού, 
να έχουμε ίδιο χάρτη, κι η πυξίδα του να δείχνει 
ακριβώς σαν τη δική μου , 
που τρελαμένη αλλού δείχνει τον βορρά..
Ένα συνταξιδιώτη απλά, που να πατάει στα βήματα μου ,
κι εγώ όταν κουράζομαι, να κοιμίζω τα δικά μου βήματα
στα ίχνη των δικών του..
Έναν άνθρωπο που να μιλάει την γλώσσα που έχουν τα όνειρα μου 
για να συνεννοούνται μυστικά   
και να μπορεί σε αυτή τη γλώσσα να με κάνει να ονειρεύομαι 
τα δικά του όνειρα..
Ένα χέρι απλά έψαχνα
που να κυκλώσει το δικό μου και να του πει "πάμε, είμαι εδώ για σένα"
Και να είμαι κι εγώ εκεί γι'αυτό το χέρι..
Δεν ξέρω αν αυτό είναι η αγάπη 
Ξέρω μόνο πως βρήκα αυτό το χέρι , το χέρι το δικό σου..
Κι είναι ο συνοδοιπόρος μου , τα όνειρα μου, τα ταξίδια μου, η πυξίδα μου 
κι όλα τα βήματα μου μες στην χούφτα σου...
Εσύ τα κρατάς.
Εσύ με κρατάς.

Λοιπόν....
Πάμε;..

1 σχόλιο:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...