Σχέδια που έκανα ανατράπηκαν...
Σταμάτησα να σχεδιάζω.
Όνειρα της ζωής μου βούλιαξαν...
Σταμάτησα να ονειρεύομαι.
Η ελπίδα χάθηκε...
Σταμάτησα να ελπίζω.
Κι όταν πια αποφάσισα να ζήσω χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα, χωρίς σχέδια.. Ελεύθερη από όλα.. Κλεισμένη σε ένα τετράγωνο κυνισμό ατόφιας λογικής...
Συνάντησα το βλέμμα σου
-Κι ούτε καν ήταν για μένα-
τόσο μακρυά κι όμως ξύπνησε την ελπίδα πως θα σε συναντήσω....
Αρχισα να σχεδιάζω τι θα σου πω και να ονειρεύομαι
- ναι να ονειρεύομαι-
πως μια μέρα θα σε έχω.
Ευχαριστώ που με επανέφερες στη ζωή...