Κάθε Φορά

Κάθε φορά που έρχομαι κοντά σου, αναγεννιέμαι.

Τα μάτια μου σαν ν’ αντικρύζουνε τον κόσμο πρώτη φορά.

Εναν κόσμο όμορφο, γλυκό, παραμυθένιο

απαλλαγμένο από ασχήμιες, ίδιο μ’ αυτόν που βλέπουν τα μωρά.

Κάθε φορά που ξαναβλέπω τη μορφή σου καταλαβαίνω

την αρμονία αυτού του σύμπαντος και ξαναζω

ολόκληρες ζωές μέσα από ‘σένα

όλες αυτές που θα έχανα αν έμενα στο «εγώ».

Κάθε φορά που με κοιτάς νοιώθω φτερούγες

 - σχεδόν τις βλέπω  - να ξεπετιούνται απ΄την ψυχή μου

με δύναμη τρανή, παρμένη από ‘σένα

να μ’ ανεβάζουν πιο ψηλά απ’ τη συννεφιά κι απ΄τη βροχή μου.

Κάθε φορά που μ’ αγκαλιάζεις, κάθε φορά,  ανακαλύπτω

μικρές,  μα απόλυτες αισθήσεις παραδείσου

μα σαν θυμάμαι την κόλαση μακριά σου, τρομάζω

και κλέβω αχόρταγα ακόμα ένα φιλί σου.

Για σένα!!

....Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, 

πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.

Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,

θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,

σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

                                                                                      Τάσος Λειβαδίτης

Αυτούς τους στίχους διάλεξα για να σου πω τα αισθήματα μου απόψε......

Σε λατρεύω! Είσαι τα πάντα για μένα!!

Μια νύχτα που κράτησε χρόνια.

Η Κασσάνδρα επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της προκειμένου να αντλήσει έμπνευση για το νέο της βιβλίο. Εκεί έχει καταφύγει και ο Μάρκος, "φυγάς'' από ένα παρελθόν που τον στοιχειώνει κι από μυστικά που κρατά καλά κλεισμένα μέσα του. Όταν η Κασσάνδρα μαθαίνει για την πολυτάραχη ζωή του, βρίσκει στο πρόσωπο του τον ιδανικό ήρωα για το βιβλίο της..

Μπλεγμένοι σε μια "ονειροπαγίδα" αφήνονται να βιώσουν δυνατά συναισθήματα με φόντο τις σκληρές μνήμες του Μάρκου, τους ανεξερεύνητους φόβους της Κασσάνδρας, τα αλληλένδετα γεγονότα που οδηγούν τις καταστάσεις, τις δυνατές φιλίες αλλά και τις καταλυτικές συγκρούσεις..
Μήπως τα παράξενα παιχνίδια της μοίρας, τους δίνουν τώρα την ευκαιρία να πολεμήσουν τους δαίμονες που κουβαλούν μέσα τους και να βρουν τη λύτρωση;



Σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Η ζωή είναι πάθος, η ζωή είναι τάνγκο!!!

Red Hot Love ... in a Book!!!

Δεν στο λέω συχνά

Δεν στο λέω συχνά τελευταία..
Γιατί βουλιάζω στις εμπνεύσεις μου,
λιώνω σε έρωτες ηρώων των λευκών σελίδων μου
 και ονειρεύομαι
μαζί τους νέες ζωές, παραμυθένιες.
Είναι γεμάτη η σκέψη μου από δαύτους
και φωνάζουν τόσο πολύ μες στο κεφάλι μου ,
τόσο δυνατά ουρλιάζουν
που δεν ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου κάποιες φορές
και ξυπνώ ιδρωμένη νομίζοντας πως έσβησα.
Δεν στο λέω συχνά τελευταία
γιατί μου κλέβουν τη φωνή αυτοί οι δαίμονες
κι εκείνοι οι θεοί
-ξέρεις για ποιους μιλώ-
καλύπτουν με τα χέρια τους το στόμα μου
και στρίβουν το λαρύγγι μου να πάψω να ανασαίνω
παρά μόνο για αυτούς.
Δεν με αφήνουν να στο πω
με δένουν χειροπόδαρα
-δεν στο είπα, τρύπωσαν και στον ύπνο μου τώρα-
με δένουν με κόκκινες κλωστές
και δίνουν κλωτσιά στο παραμύθι το δικό μας
για να επικρατεί η βούληση τους μόνο.
Είναι κακότεχνοι και ψάχνουν ομορφιά,
είναι ανύπαρκτοι και ψάχνουν για ζωή
Δεν έχουν ψυχή κι όμως πονούν
Μα δεν τους νοιάζει αν πονάς εσύ κι εγώ.
Μην ψάχνεις συμπόνια στην καρδιά τους γιατί καρδιά δεν έχουν
από μένα ψάχνουν υπόσταση,
πόσο , να ξερες , πόσο τους λυπάμαι..
Τους αγαπώ αυτούς τους δαίμονες κι εκείνους τους θεούς
Μα πιο πολύ αγαπώ
το όμορφο χαμόγελο σου
και τα μάτια σου που πρασινίζουν τον κόσμο μου με ένα κοίταγμα.
Και δεν καταλαβαίνω,
γιατί δε με αφήνουν να στο λέω πιο συχνά
πως σ'αγαπώ
κι ο κόσμος μου γεμίζει με έμπνευση..
Χωρίς εσένα
κι αυτοί οι ήρωες δεν θα υπήρχαν και οι σελίδες μου άδειες θα έμεναν...
Δεν το κατάλαβαν ακόμα
πως σου χρωστούν ευγνωμοσύνη.
Δεν στο λέω συχνά
όμως για σένα ζω
κι άστους να νομίζουν πως με έχουν δική τους....
Ψευδαίσθηση είναι εκείνοι
κι εσύ η αγάπη...
Κι ας μην στο λέω συχνά...

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΙΜΑΤΑ - ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου ρόδο αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου ρόδο αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου ρόδο αμάραντο

Οδυσσέας Ελύτης

Είσαι...

Είσαι, σαν βιβλίο με μυστικά. Κάθε σελίδα, μια πτυχή του χαρακτήρα σου. Τόσες σελίδες, τόσα μυστικά, τόσες πλευρές της προσωπικότητάς σου! Κάθε σελίδα που διαβάζω, κάθε "μυστικό" που ανακαλύπτω, κάθε πλευρά που εξερευνώ, έχει τόση μαγεία που γοητεύομαι όλο και περισσότερο! Όλο και περισσότερο θέλω να "διαβάζω", να εξερευνώ, να ανακαλύπτω και να ερωτεύομαι! Να ΣΕ ερωτεύομαι όλο και περισσότερο! Όπως κάνω εδώ και ένα χρόνο και δυο μήνες τώρα...