Ο νέος και η νεράιδα (παραμύθι)!!

Ζούσε κάποτε σε ένα μακρινό μέρος, ένας νέος άντρας.  Μια νύχτα καθώς γύριζε σπίτι του, μέσα από το δάσος , είδε μπροστά του μια πανέμορφη κοπέλα,αέρινη κι εξωπραγματική. Δεν  του ήταν δύσκολο να καταλάβει πως ήταν νεράιδα. Εντυπωσιάστηκε! Πήγε σπίτι του και τη σκεφτόταν συνέχεια... όλη νύχτα ...κι όλη την επόμενη ημέρα...και την άλλη νύχτα και μέρες πολλές....  Ώσπου πήρε την απόφαση να πάει να την ξαναβρεί. Εκείνη τον περίμενε! ..Γιατί τον σκεφτόταν κι αυτή. Πέρασαν την νύχτα μαζί και το ξημέρωμα χώρισαν. Την άλλη νύχτα πάλι. Και την άλλη.... και την άλλη ..... και νύχτες πολλές . Ώσπου το έμαθε το πνεύμα του δάσους και φώναξε τη μικρή νεράιδα... να της πει να μην τον ξαναδεί, γιατί δεν είναι φρόνιμο για μια νεράιδα να είναι με έναν θνητό.... Δυο παράταιροι κόσμοι!...Της είπε να μην τον ξαναδεί γιατί θα του ρίξει κατάρα, και θα τον σκοτώσει! Εκείνη έκλαψε , έκλαψε πολύ τόσο που εκείνο το βράδυ ξέσπασε μπόρα κι εκείνος δεν μπόρεσε να έρθει να τη βρει. ..και το άλλο βράδυ πάλι έκλαψε ,τόσο πολύ που ξανάγινε μπόρα το κλάμα της κι εκείνος πάλι δεν μπόρεσε να έρθει να τη βρει...κι έτσι ακολούθησαν πολλά βράδια , ώσπου καταλάγιασε μέσα της ο πόνος του χωρισμού και σταμάτησε να κλαίει... Κι εκείνο το βράδυ , το πρώτο βράδυ που είχε ξαστεριά μετά από καιρό, εκείνος ήρθε με αγάπη σαν να μην έλειψε ούτε μια στιγμή.... "φύγε" του είπε, δεν ταιριάζουμε , είμαστε διαφορετικά πλάσματα, το πνεύμα του δάσους δεν το εγκρίνει και θα σου ρίξει κατάρα να σε σκοτώσει , φύγε μακριά μου! Όμως ο νέος την αγαπούσε τόσο που δεν τον ένοιαζε η ζωή του... "πάμε να του μιλήσουμε" της είπε και την πήρε από το χέρι... Μπροστά στο πνεύμα οι δυο τους εξήγησαν πως θέλουν να ζήσουν μαζί για πάντα, και παρακάλεσαν να τους το επιτρέψει! .... Το πνεύμα ,σκέφτηκε για λίγο... κι ύστερα είπε " άνθρωπος με αερικό ταίριασμα δεν έχουν, μ'άλλη μορφή μόνο κοινή ζωή κατέχουν" ... "Μεταμόρφωσε μας" είπαν .... και το πνεύμα ξανασκέφτηκε και είπε...."Πουλιά πεθαίνουν, λουλούδια μαραίνονται" .... "Κάτι άλλο!" είπαν....Το πνεύμα ξανασκέφτηκε " Χώμα πατιέται , νερό κυλάει".... "Κάτι άλλο" ξαναείπαν αγκαλιασμένοι..... Το πνεύμα έλαμψε!..."Δέντρα! Δέντρα ριζώνουν, δέντρα δένονται για πάντα!" ..... και τότε τα πόδια τους έβγαλαν ρίζες και σιγά σιγά μεταμορφώθηκαν σε δέντρα..... δυο δέντρα που κρατιούνται χέρι χέρι ..... για αιώνες!!!!!

Υ.Γ. Τα δύο αυτά πλατάνια βρίσκονται στο χωριό μου. Έχουν ένα κοινό κλαδί.....


(κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα)