Ένα κουβαράκι...

Στην αρχή ήταν ένα κουβαράκι...
Κόκκινο.
Μετά άρχισε να ξετυλίγεται , σαν να το έσπρωξε το παιχνιδιάρικο πόδι μιας γάτας..
Ξετυλιγόταν αργά, σχηματίζοντας μια κόκκινη νημάτινη γραμμή...
Μια γραμμή που όλο και μεγάλωνε, ενόσω το κουβαράκι συρρικνωνόταν...
Στο άπλωμα της η κλωστή, με κάποιο μαγικό τρόπο
έσβηνε, λες και κρατούσε σφουγγάρι, όλο το παρελθόν..
Έσβηνε ακόμα και την ίδια τη μνήμη..
Κι όσο η κλωστή ξετυλιγόταν , τύλιγε, θαρρείς, τη σκέψη μου...
Μέχρι που η σκέψη μου απέκτησε μόνο μάτια για να κοιτάζει αυτό το δρόμο που η κλωστή σχημάτιζε..
Το δρόμο που θα έφτανε σε σένα...
Αγάπη μου, δες!
Στην αρχή ήταν μόνο ένα κουβαράκι...
Και τώρα...Δες!
Έγινε χιλιόμετρα έρωτα...