Δεν ξέρω...

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που δεν μ' αφήνει να πάρω τη σκέψη μου μακριά από 'σένα ούτε λεπτό...

Είναι τα μάτια σου, που κρύβουν μέσα τους την επιθυμία για χιλιάδες ζωες και που εκτός από την φυσική ομορφιά τους εκπέμπουν ευστροφία και καθαρή δύναμη;

Είναι τα χείλη σου, που εκφράζουν με ακρίβεια την κάθε σου σκέψη και διάθεση χωρίς να χάνουν σε καμιά περίπτωση τον ερωτισμό που πηγάζει από το σχήμα τους;

Είναι τα μαλλιά σου, που μαύρα σαν την πιο μυστηριώδη νύχτα με κάνουν να θέλω να χαθώ μέσα τους;

Είναι το χαμόγελό σου (αχ, αυτό το χαμόγελο...) που, μοναδικό στον κόσμο, γεμίζει την ψυχή μου με τα πιο υπέροχα και πρωτόγνωρα συναισθήματα, φωτίζει ολόκληρη τη ζωή μου και μου έχει γίνει τόσο μεγάλη ανάγκη ώστε η απουσία του μου προκαλεί θλίψη;

Είναι το γέλιο σου, που καθαρό και αληθινό με παρασέρνει στα υψηλότερα επίπεδα χαράς;

Είναι η φωνή σου, που ζεστή και τραγανή, σαν χάδι και γαργάλημα μαζί, χαρίζει απόλαυση στα αυτιά μου αλλά και σ' όλο μου το σώμα αφού την νοιώθω σαν να κυλάει στο δέρμα μου;

Είναι το σώμα σου, που κάθε σημείο του είναι άξιο να λατρευτεί ξεχωριστά όπως ξεχωριστές είναι οι χάρες του και αγαπημένες;

Είναι οι σκέψεις σου, που τρέχουν από 'δω κι από 'κει αλαφιασμένες να προλάβουν να τα καταλάβουν όλα, να τα αναλύσουν όλα, να μη χάσουν τίποτα και διαταραχθεί η πολυπλοκότητα του μυαλού που τις παράγει;

Είναι η θέληση που έχεις για ζωή, για περιπέτεια, για απόλαυση από το κάθε τι που σου προκαλεί το ενδιαφέρον, από κάθε τι που ερεθίζει το πολύπλευρο και πολυεπίπεδο μυαλό σου;

Είναι η καρδιά σου, που, όντας το πιο γλυκό και όμορφο μέρος για να βρίσκεται κανείς, αδυνατεί αν μπει μέσα της κάποιος να μπορέσει να ξαναζήσει έξω από αυτήν;

Ξέρω...

Και ένα μόνο απ' αυτά θα έφτανε σαν λόγος για να μη μπορεί να απομακρυνθεί η σκέψη μου από σένα...

Όλα μαζί, είναι ο λόγος που δεν απομακρύνεται ούτε η καρδιά μου!!!